Kościół

Historia Kościoła w Zdziechowie

Wieś Zdziechowa, do 1939 roku należała do parafii farnej pod wezwaniem Św. Trójcy w Gnieźnie. W 1932 roku, z inicjatywy mieszkańców powstała w Zdziechowie kaplica. Zbudowano ją na posesji pp. Jagodzińskich.
W latach 1937 – 39 rozpoczęto w budowę kościoła. Inicjatorem przedsięwzięcia był Dziekan Gnieźnieński i proboszcz farny (Zdziechowa należała do tej parafii ) ks. major Mateusz Zabłocki, który w okresie Powstania Wielkopolskiego uczestniczył, jako mediator w potyczce pod Zdziechową (30 – 31 grudnia 1918).Tu trafił do niemieckiej niewoli, był skazany na śmierć a następnie wymieniony na grupę oficerów niemieckich. Zwycięstwo pod Zdziechową zabezpieczyło wyzwolone już Gniezno. Powszechnie uważano więc, że budowana świątynia to wotum za zwycięstwo Powstania Wielkopolskiego i odzyskanie przez Polskę niepodległości.

Jej projektantem był architekt Stefan Cybichowski z Poznania. Kierownictwo robót budowlanych powierzono mistrzowi Augustowi Książkowi z Gniezna, a robót pomocniczych i szarwarkowych – Stanisławowi Woźniakowi ze Zdziechowy.

Teren pod budowę kościoła ofiarował właściciel majątku Zdziechowa Herbert Wendorff. Całość cegły ofiarował kupiec poznański pochodzący ze Zdziechowy Michał Malczewski. Mieszkańcy Zdziechowy, Obórki i Pyszczynka wykonali wszystkie prace pomocnicze, jak zwózka materiałów i wykopanie fundamentów.

22 czerwca 1938 roku ks. bp Antoni Laubitz poświecił kamień węgielny powstającej świątyni. Do końca roku stanęły mury przykryte dachem. Wiosną 1939 roku pokryto wieżyczkę, wykonano sufit oraz zbudowano chór. W okna wprawiono witraże, zamontowano drzwi, wybetonowano posadzkę i fundamenty pod ołtarz. W końcu czerwca przeniesiono z dotychczasowej kaplicy do nowego kościoła ołtarz i sprzęty kościelne. Pozostałe prace postanowiono wykonać w terminie późniejszym w miarę posiadanych środków.

Swój wkład w budowę kościoła mieli również mieszkańcy Gniezna. Świadczą o tym witraże ofiarowane przez znane rodziny jak i stowarzyszenia. Ich nazwiska znajdują się na poszczególnych witrażach. Zaprojektował je J. Śliwiński, a wykonał zakład S.G. Żeleńskiego z Krakowa.

2 lipca 1939 roku ks. dziekan Mateusz Zabłocki dokonał tymczasowego poświecenia nowej świątyni i odprawił pierwszą Mszę Św.

Okupacja hitlerowska zaczęła się dla Zdziechowy bardzo tragicznie ponieważ zaraz po wkroczeniu (9 września wieczorem), w ciągu kilku dni Niemcy rozstrzelali 30 zakładników, a ich ciała zostały zakopane na polu Wendorffa. Okupanci zamknęli szkołę, wysiedlili wielu gospodarzy, a w nowym budynku kościoła urządzili magazyn zbożowy.
Po wyzwoleniu, w Uroczystość Bożego Ciała w 1945 roku odbyło się otwarcie i poświęcenie kościoła dokonane przez ks. profesora Wronkę. Po Mszy św. odbyła się wspaniała procesja przez całą wieś. W tym czasie Zdziechowa została włączona do Parafii Archikatedralnej.

W roku 1951 rozpoczęto budowę plebanii według projektu inż. Balcerkiewicza. Budynek w stanie surowym był gotowy w 1957 roku.

Parafia w Zdziechowie

1 lutego 1957 roku ks. kardynał Stefan Wyszyński erygował w Zdziechowie parafię pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy. W skład parafii zostały włączone następujące wsie: z parafii Archikatedralnej – Zdziechowa i Obórka, z parafii Św. Michała w Gnieźnie – Krzyszczewo, z parafii Dębnica – Kopydłowo, z parafii Modliszewko – Napoleonowo, z parafii Sokolniki – Mączniki.

Proboszczem został ks. Jan Krzyślak, który kierował parafią w latach 1957 – 1978. W tym czasie dokończono budowę plebanii oraz wyposażenie kościoła. W czasie pierwszych misji w lipcu 1960 intronizowano obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W 1967 roku po długich staraniach założono cmentarz parafialny. Dnia 11 czerwca 1972 roku ks. bp Lucjan Bernacki konsekrował trzy dzwony ufundowane przez parafian: MARIA (320 kg) – „Wzywamy Cię Matko, wspomagaj nas nieustannie w każdy czas”, 15-lecie Parafii Zdziechowa 1957 – 1972 , MATEUSZ (105 kg) – „Księdzu Mateuszowi Zabłockiemu, poległym i pomordowanym, wieczny odpoczynek racz im dać Panie.”, JÓZEF (260 kg) – „Pamięci swojej żony Józefy dzwon ten funduje Jan Kaźmierczak, Zdziechowa 1972”.
W 1977 roku kościół otrzymał nowy wystrój. Ułożono nową posadzkę, dębową boazerię oraz postawiono nowy, marmurowy ołtarz. Przygotowało to świątynię do konsekracji, której w dniu 2 czerwca 1977 roku dokonał ks. Prymas kardynał Stefan Wyszyński.

W latach 1978 – 1997 (do dnia śmierci 12 marca 1997) funkcję proboszcza sprawował ks. Henryk Florczyk. Do najważniejszych wydarzeń w dziejach parafii w tym okresie należały: nawiedzenie Matki Bożej w kopii Obrazu Jasnogórskiego (12/14 lutego 1979) i relikwii Patrona Archidiecezji Gnieźnieńskiej Św. Wojciecha ( w październiku 1996) oraz wizytacje duszpasterskie ks. Prymasa Józefa Glempa ( 16 marca 1988)i ks. abp Henryka Muszyńskiego (17 maja 1994). W 1982 roku zostały odłączone od parafii w Zdziechowie: Kopydłowo i Krzyszczewo. W 1980 roku ukończono budowę salki katechetycznej, a w 1992 roku – kaplicy przedpogrzebowej.
W latach 1997 – 2003 proboszczem był ks. Maciej Lisiecki. W tym okresie odmalowano wnętrze kościoła i opłotowanie. Zbudowano od nowa frontową część opłotowania cmentarza parafialnego. Doskonale rozwijała się praca z młodzieżą. Rozpoczęły się wycieczki – pielgrzymki, w których mogli uczestniczyć dorośli i młodzież. W roku 2003 uroczyście obchodziliśmy 760 rocznicę istnienia naszej miejscowości. Powstała gazeta parafialna: „ Emmanuel.”

W latach 2003 – 2008 proboszczem naszej parafii był ks. Tomasz Głuszak. Na wycieczki – pielgrzymki jeździliśmy częściej i dalej. Na te bliższe – często na rowerach. Powstał młodzieżowy zespół, który muzyką i śpiewem uświetnia nasze nabożeństwa. W ramach prac remontowych zmieniono wystrój świątyni: zdjęto podniszczoną boazerię w prezbiterium. Nowe marmurowe tabernakulum umieszczono po lewej, a obraz naszej Patronki po prawej stronie ołtarza. Ustawiono nową, marmurową ambonkę. Zwieszono też nowe kinkiety i żyrandole. Na cmentarzu parafialnym dokończono wymianę ogrodzenia, a główne alejki wyłożono pozbrukiem. W czerwcu 2007 roku uroczyście obchodziliśmy 50 rocznicę istnienia naszej parafii. Gościem specjalnym naszego jubileuszu był, wizytujący parafię ks. abp Henryk Muszyński.

W czerwcu 2008 roku proboszczem w Zdziechowie został ks. Paweł Gronowski. Od tego czasu mamy raz w miesiącu Mszę Świętą przeznaczoną specjalnie dla dzieci. Prace remontowe także ruszyły ostro. Dotychczas dokończono zmianę wystroju świątyni ( nowa chrzcielnica i stolik kredencyjny) oraz wymieniono opłotowanie przy plebanii. Z okazji 90 rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego na froncie kościoła zawisła pamiątkowa tablica. Największym dokonaniem ostatnich lat jest niewątpliwie wymiana pokrycia dachu kościoła co było przedsięwzięciem trudnym organizacyjnie i bardzo kosztownym, ale niezbędnym. Po zakończeniu remontu kościół oświetlono z zewnątrz, co podkreśla jego znaczenie i dodaje mu splendoru. W maju 2012 roku założono kostkę posbrukową wokół kościoła, a lutym 2013 wymieniono deski na chórze, natomiast we wrześniu, nowe schody na chór, a w październiku 2013, wymieniono dach na plebanii i dobudowano altankę. 

OBRAZ MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY

Każdego dnia możemy modlić się przed obrazem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jest Ona naszą Patronką i za Jej wstawiennictwem zanosimy nasze prośby do Boga. Chciejmy lepiej poznać obraz i kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Przyjrzyjmy się najpierw samemu obrazowi, który jest pierwowzorem tego naszego. Znajduje się on w kościele św. Alfonsa w Rzymie. Obraz jest namalowany na desce, techniką temperową. Deska ta jest przypuszczalnie cedrowa lub z innego drzewa iglastego, o wymiarach 52 na 41 cm. Na złotym tle znajduje się postać Madonny. Jest to jakby popiersie osoby stojącej, która na lewej ręce trzyma Dzieciątko. Twarz Maryi jest owalna, koloru pszenicznego, oczy oliwkowe, rzęsy czarne, dobrze podkreślone, nos delikatny, usta małe, palce długie. Jest to wschodni typ kobiecego piękna. Tunika ma kolor czerwony, płaszcz jest błękitny, podbijany zielenią, pokrywa głowę i spadając fałdami otula całą postać. Tunika tak na szyi jak i na przegubie ręki jest lamowana złotem. Płaszcz jest również przetykany złotem. Na czole Madonny jaśnieją dwie gwiazdy oraz widać czepek koloru zielonkawego. Dzieciątko ma kasztanowate włosy i trochę nieproporcjonalną figurę. Ubrane jest w zieloną tunikę, przepasaną czerwonym pasem. Płaszcz Dzieciątka jest brązowy a wszystkie szaty są przetykane złotem. Z prawej nóżki Jezusa spada sandał. Korony okalające głowę Madonny i Dzieciątka są pochodzenia późniejszego.

Po obu stronach widnieją dwaj archaniołowie w postawie uwielbienia. Po prawej archanioł Gabriel w okrytych płaszczem rękach trzyma krzyż i ciernie. Po lewej – archanioł Michał w podobnej postawie, trzyma naczynie, w które włożono włócznię i trzcinę z gąbką. Na obrazie znajdują się również greckie litery, które opisują przedstawione na nim postacie: Meter Theou – Matka Boża, Jesous Christos – Jezus Chrystus, Ho Archangelos Michael – Archanioł Michał, Ho Archangelos Gabriel – Archanioł Gabriel.

Koronacja obrazu miała miejsce 23 kwietnia 1867 r.